The Southern Taste!

Daar is ie dan! Het laatste verslagje van een jaar stage in Amerika. Ik ben inmiddels weer in ons vertrouwde landje aangekomen en heb van een mooie zomer genoten met; veel livemuziek, palmbomen, natuurlijk de wolkenkrabbers en erg fijn nieuws.. Het jaar is voorbij gevlogen. Het is één grote vakantie geweest!

Vanuit Washington begon ik mijn Southern-American tour in Austin, Texas. Het is volgens vele dé live muziekstad van de wereld en de staat Texas trok mij ook zeker. Deze stad bezocht ik alleen en ik verbleef in een hostel. Lekker goedkoop en erg leuk om samen met andere reizigers van over de hele wereld te zitten. Ik sliep in een simpele hoogslaper in een gemixt slaaphok waar zo’n 12 man verbleven. Van luxe kon je niet spreken maar alle voorzieningen waren aanwezig. En ook kon je zelf je pancakes in de ochtend maken en lekker zitten in de woonkamer. Een prikbord bij de receptie gaf tips hoe je goedkoop kon genieten van de stad Austin en een leuk overzicht van de muziekevenementen. Bij aankomst gelijk maar even de stad in en het viel gelijk op dat het lang niet zo toeristisch is als de andere steden die ik heb bezocht. Zoals altijd vroeg ik even wat leuk is om te zien in Austin. Zo kwam ik wel achter de populaire trekpleisters, maar Amerikanen spannen toch echt de kroon met het omschrijven van hun beste restaurants. Het typische Amerikaanse antwoord luidt alsvolgt: ‘’De meeste restaurants zitten op Sixth Street, mijn favoriet is de Iron Cactus, daar kun je heerlijk Mexicaans eten’’. Juist, daar vroeg ik niet om. Lopend over Congress Avenue doemde het Congress. Dit gebouw lijkt erg op het Capitool van Washington en ook van binnen ziet het er mooi uit. Austin ligt aan de Colorado River en het heeft verschillende mooie bruggen. De meest bekende is die van Congress Avenue die de stad opsplitst in Noord en Zuid. Onder deze brug huist de grootste vleermuizenkolonie van Noord-Amerika, maarliefst anderhalf miljoen. Bij zonsondergang komt deze kolonie tot leven en gaan ze op jacht. In de zomermaanden, wanneer de populatie het grootst is, verorberen ze gemiddeld 10.000KG aan insecten. Je moet het maar willen meten.. Het was wel grappig om te zien. De hoge piepjes nemen toe naderhand het donker wordt en dan beginnen de ‘bats’ onder de brug vandaan te vliegen.
Verder staat Austin dus bekend om de live muziek en dat heb ik mogen meemaken. Rond een uur of 8 treden er in alle barretjes en sommige restaurants bandjes op. Dit gaat dan door tot een uur of 1 en dan is het over en uit. Erg leuk om allemaal te aanschouwen, vooral ook omdat alles gratis is. Voor de club Antones, ook wel bekend bij onze eigen Johan Derksen, heb ik wel een kaartje gekocht. Dit was dan ook een mooi festijn met 3 optredens vol met humor, entertainment en goede muziek. Het toppunt was in de open lucht. De hele zomer lang word er op woensdagavond een optreden verzorgd in het Zilker Park, Blues on the Green. Een enorm grasveld is het decor om een paar uurtjes uit je dak te gaan en hier komen dan ook mensen vanuit de omgeving naar toe om te genieten van een mooie zomeravond. Verder heb ik nog gezwommen in een natuurlijke kreek, heerlijk Texaans kunnen eten en geshopt voor echte western boots.

Mijn trip werd vervolgd in New Orleans. Voordat ik in Amerika terecht kwam kende ik het alleen van de orkaan Katrina, maar gedurende dit jaar ben ik erachter gekomen dat de stad erg veel cultuur heeft. Ik verbleef 2 nachtjes in een hotel en 2 nachtjes in een hostel wat beide prima is bevallen. Het French Quarter is het culturele centrum van de stad. Bourbon Street spant de kroon met neon verlichting ‘Vegas style’, stripclubs alom en wederom talloze barretjes die met live muziek mensen proberen te trekken. Bovendien is het hier toegestaan om openbaar alcohol te nuttigen. Deze combinatie creëert dus een aangename sfeer voor toeristen. En zo beland je van het relatief rustige Austin in de poppenkast New Orleans. Helaas lijdt de stad nog van de overblijfselen van de ramp in 2005. De Mississippi River, die door de stad loopt, is toen buiten zijn voegen getreden en de storm heeft veel schade aangericht. Op de markten zijn boeken te verkrijgen en er hangen heel veel foto’s. Ook staan er marktlui die toen koper hebben verzameld en er nu sieraden van maken. Er werd best veel aandacht besteed aan de Olympische Spelen. En ik als sportfan vind het ook helemaal niet erg als op de schermen eindelijk wat anders wordt gedraaid dan het Amerikaanse Football of Baseball. Dan verwacht je iets van de spelen te kunnen zien, maar het lijkt wel alsof je naar een documentaire van de Amerikaanse sporters kijkt. Het is Amerika wat de uitzending prijkt. Ik ben Marianne, Ranomi of Epke niet tegen gekomen. Gelukkig bestaat het internet ook nog.

En toen had ik wel genoeg cultuur gesnoven, op naar het strand, de cocktails en het bruisende nachtleven van Miami! Ik zat samen met Lotte in een hotel in Southbeach en ook Jan en Eddie zou ik daar treffen. Miami is fantastisch! Een uitgerekt strand, heerlijk water, overal palmbomen. Op een mooie middag op het strand kreeg ik het nieuws dat mijn scriptie was goedgekeurd door school. En hiermee het nieuws dat ik alles goed had afgesloten en geslaagd was, dit kon natuurlijk niet beter en dat was een hele opluchting. Het nachtleven is niet te vergelijken. Ten eerste is het weer s’avonds nog heerlijk, dus zijn er overal barretjes in de openlucht. En dit doet nauwelijks onder voor een echte club want er ligt een zwembad, een dancing stage en de DJ die de bas goed open gooit. Door de grote aanwezigheid van Zuid-Amerikanen kun je er zelfs ter plekke sigaren kopen. Via de hotels hoor je meestal wel waar het feest is die avond en dan kun je in een groep die kant op. Iets ten zuiden van Miami ligt het Everglades National Park, de naam die letterlijk ‘oneindig moeras’ of ‘open rietveld’ betekend. We zijn daar met z’n vieren op een dagtripje naar toe gegaan en werden vermaakt met een ritje op de propellerboot, wilde alligators en een show. We mochten zelf ook nog een kleintje vasthouden. Daarna stapten we op de boot in Miami en voeren we voor de eilandjes langs om de villa’s van ‘the rich and famous’ te aanschouwen. Enrique Iglesias, Shakira, Shaquil O’neill, Nicolas Cage, Oprah, Sylvester Stallone en vele anderen. De gids vertelde in het Engels en Spaans enkele opvallende verhaaltjes over de mansions. Zo woont er een viagra dokter die niet alleen zijn huis heeft uitgerust met airco, zijn hele perceel is voorzien van een koel systeem. Kosten: $2.000.000. Het was een leuk dagtripje. Ook heb je onder Florida natuurlijk de Florida Keys, wat zeer de moeite waard is. De trip naar Key West duurt echter 4 uur vanaf Miami. Lotte en ik hebben een auto gehuurd en zijn niet zo ver gegaan. In onze azuurblauwe Ford Mustang Convertible reden we met het dak open naar de zon. Het was mooi toeren door de natuur en die avond hebben we nog even geproost op onze laatste avond met z’n vieren. De volgende dag had ik de auto nog even voor mezelf en toen heb ik nog even een rondje Miami Beach gedaan. Ik zat goed in m’n vel, dak open, muziek keihard en toeren over de boulevard tussen de luxe bolides.

Na Miami had ik nog even een tussenstop in Washington om al mijn spullen te pakken en toen kon ik nog even gedag zeggen tegen vrienden en collega’s. Nog drie nachtjes in New York waar ook nog wat vrienden waren. In New York had ik nog één taak: inkopen doen! Inmiddels heb ik de leuke zaakjes wel gevonden en ik had nog wat ruimte over in een van de vier koffers. Mijn laatste weekend in Amerika was een mooie afsluiting op een fantastisch jaar. Ik heb veel geleerd op het werk waar ik veel tijd heb besteed. Wanneer ik de tijd had, heb ik genoten van het land en met de Amerikanen. Op JFK stond ik even een momentje stil en inmiddels is het afgesloten. Op naar de volgende stap, wat deze ook mag zijn!

Cheers!

Foto’s
https://picasaweb.google.com/101604959817839342343/USSouth?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNuVtKrVuPHPgwE&feat=directlink