Wintertime

Dit verslag gaat nog even terug in de tijd. Maar ik heb dat nog niet met jullie gedeeld en daarom nog maar even een update. Love to live in Washington DC.

Zomaar een zondag in November in Washington DC. Ik had al een tijdje in mijn hoofd om naar de dierentuin te gaan en vandaag kwam het ervan. Met de metro een stukje naar het noorden en 5 minuutjes lopen. Entree is gratis, want het park hoort bij de Smithsonian Institution. Een door de overheid gesubsidieerde organisatie die de musea en parken als de dierentuin onderhouden. Dit is echter alleen in Washington het geval. De dierentuin is mooi. Niet zo groot zoals we in Nederland gewent zijn, maar bijzondere dieren vooral uit Zuid-Amerika en Zuid-Azie. Ook hadden ze veel grote katachtigen wat leuk was om te zien. In de middag stapte ik weer in de metro en had ik besloten nog even een rondje te lopen. Ik kwam bij het Witte Huis langs en zag een groepje mensen bij de ingang van de poort staan. Ook was een overmacht van beveiliging aanwezig, wat normaal natuurlijk ook zo is, maar dit keer was er iets gaande. Ik bleef even staan en plots kwam er een auto aan gereden. Het bleek een party te zijn bij Obama waar hij de sterren had uitgenodigd die naar de 34e Kennedy Center Honors waren geweest. Het Kennedy Center is het Carré van Washington en vernoemd naar de oud-president. Zo werd ik plots een getuige van een celebrity event en was Francis Ford Coppola de eerste echte ster. Hij is de regisseur geweest van de Godfather trilogie. Niet veel later kwam Smokey Robinson, een soul zanger, die ongetwijfeld een optreden had gegeven die avond, uitstappen. Hij had wel wat van Jermaine Jackson door de blitse zonnebril, blinkende oorbel, en hij droeg een speciale regenboogketting, die werd hem uitgereikt als waardering voor een bijzondere carrière. Toen kwam er iemand die wel bekend voor kwam, Sarah Jessica Parker. Natuurlijk is Amerika Amerika niet als de zinnen ‘You look fabulous’ en ‘You are gorgeous’ niet voorbij komen. Na een paar andere koppels die de auto’s uitstapten kwam daar een vrouw tevoorschijn die mij ook niet bekend voorkwam. Het was Caroline Kennedy, de enige dochter van John F. Kennedy. Toen kwam Glenn Close het publiek even vermaken en als afsluiter Robert de Niro. Toch leuk.

Daarna liep ik nog even een rondje en ging ik even kijken bij de National Chirstmas Tree. Deze werd op 1 december officieel geopend door Obama en gaat gepaard met een concert van verschillende artiesten. Obama sprak dus ook, maar ik kon niet aanwezig zijn vanwege werk. De kerstboom zelf mag dan wel de nationale boom zijn, hij ziet er niet uit. Helemaal niet zo groot, een net van gekleurde lichtjes erover en speelgoedtreintjes om de boom heen. Hoe kun je het gezapiger maken. En dan kijk je even later op tv en dan word het groots aangeprezen en ziet de boom er fantastisch uit, hoe de media het kan verdraaien.
De kerst sfeer was hier goed aanwezig. Ik liep op een avond door een woonwijk hier in DC richting de National Cathedral. Het waren allemaal vrijstaande huizen met een klein voortuintje. Ze hebben allemaal een kleine verhoging naar de ‘porche’(veranda) en dan begint het huis. Versiering ten top, sommige mooi, sommige lelijk, sommige klein, sommige overdreven. Lopend door de donkere straten had ik eigenlijk niet echt het idee dat ik in zo’n grote stad rond liep. Op een gegeven moment hoorde ik gezang, het ‘stille nacht’. Het leek van een blok verderop te komen waar waarschijnlijk een kerk stond. Althans, dat dacht ik toen. Nadat ik een blokje om had gelopen kwam ik weer in die buurt uit en hoorde ik weer liederen. Ik wilde naar de kerk toelopen maar toen kwam ik erachter dat het helemaal geen dienst was. Een groepje van 6 meiden, met 3 ouders liepen over de straat. Ze gingen de huizen af, om vervolgens een van hun liederen te zingen. De meisjes zongen hun liedje en de ouders bleven bij de straat. Het klonk erg leuk, en dat was voor mij het moment dat kerst aanbrak.

Kerst heb ik gevierd in Boston. Vanaf het vliegveld in Boston, Massachusetts, wat nog net iets noordelijker dan New York ligt, ging ik met de watertaxi de stad in. Bij de kade kon ik met een walky-talky de kapitein oproepen, ‘Welcome to Boston mate, I’ll be there in four minutes’. Het was een heldere dag en had nog even de twijfel vanwege de koude wind die er stond. Niet echt prettig om dan op een bootje te zitten met een temperatuur rond het vriespunt. Maar deze ongerustheid verdween snel, want meneer de kapitein had een mooi zeil over zijn bootje. En vanwege het doorzichtige plastic warmde de zon het lekker op binnenin. Gewoon even een luikje open gooien om een mooi shot van de skyline van Boston te krijgen. Meneer nam alle tijd voor mij en gaf gelijk even een korte introductie over Boston. Aan wal even rondkijken en de eerste indrukken zijn, zoals elke grote stad in Amerika, wederom geweldig. Omdat de stad ook gelijk aan het water ligt geeft het een nog mooier beeld van de hoogte. Toen ik een taxi aan wilde halen om mij naar het hotel te brengen, deed ik dat net zoals altijd. Lopend in de richting waar je heen wilt en ondertussen je hand opsteken. Het duurde niet langer dan een paar seconden of iemand had mij al gespot. Op het moment van instappen kreeg alleen nog wel wat onaangename ziektes toegewenst omdat ik een taxi langs de weg had genegeerd. Die had graag een klant gewild, helaas voor meneer, first come first serve. Ik verbleef in een ander hotel wat bij onze keten hoort, het Back Bay Hotel. Het is gevestigd in het voormalige politiegebouw en dat geeft een mooie en bijzondere sfeer aan het hotel. De entree heeft verschillende open etages en wordt verbonden via een wenteltrap en andere ophogingen tussen de entree, lobby, receptie, woonkamer, bar en het business center. Waar het design mij heel erg aansprak vielen de kamers daarbij een beetje in het niet.

Het was eerste kerstdag dat ik aankwam en had al van tevoren uitgezocht dat ik naar de kerstdienst wilde van de Trinity Church. Nadat ik de omgeving een beetje had verkend ging ik tegen de avond die kant op. Het is een kerk die door een groep van architecten elk jaar in de lijst van ‘zoveel mooiste gebouwen van Amerika’ behoord. En zodoende trok deze dienst veel bezoekers. Nadat ik mijn plekje had ingenomen werd ik vergezeld door een familie uit de omgeving. De dienst was mooi en het was vooral het koor wat de Engelstalige ‘hymms’ prachtig zong. Na de dienst liep ik nog even een rondje met de familie die naast mij kwam zitten en toen was het tijd om naar het hotel te gaan. Ik kreeg in de bar nog een paar drankjes aangeboden.
De kerst was dit jaar wat anders dan anders. Normaal gesproken vier je het met familie en vrienden en kwamen we met zn allen bij elkaar. Maar toch had ik dit jaar nog een beetje van die traditie om door te zetten. De skype werd aangezet en daar zat de familie bij het thuisfront, echt leuk om iedereen even te zien.

Verder heb ik in Boston veel gelopen door de buurten Back Bay, Beacon Hill, Chinatown en de Downtown area. Het is een van de oudste steden van Amerika ontstaan in 1630 en dat zal ook weer invloed hebben op de bouw. De architectuur is ook hier weer erg mooi en het heeft wel wat weg van Chicago(of net andersom). Veel moderne gebouwen met oude bouwwerken ertussen, maar alles perfect afgemeten en netjes onderhouden. De Old City Hall bijvoorbeeld, een relatief klein gebouwtje wat is blijven staan van vroegere tijden. Het wordt volledig omringd met hoge wolkenkrabbers en dat zorgt voor een leuk perspectief. In het gebouw zelf is verder niet veel te zien, maar dat weerhoudt alle toeristen er niet van om hiervan een foto te maken. Wat mij heel erg verbaasde was een monument wat aan de haven stond. Een herdenking voor de tweede wereldoorlog, waar ook alle concentratiekampen waren gegraveerd in de grond. Je zou zeggen een passende herdenking. Maar voor de chauvinistische Amerikaan is het bijzonder dat Europa centraal staat in dit monument. Het World War II Memorial in Washington draait bijvoorbeeld enkel om het Amerikaanse leger. Het is een Holocaust herdenking voor alle Joden die zijn gedood. Elke toren staat voor een van de grotere concentratiekampen. Ik hoorde iemand zeggen dat het erg ‘powerful’ was. En zo kwam het ook over, het maakte indruk.

Er stond nog 1 ding op mijn lijstje, Harvard. De universiteit waar je geweest moet zijn als je in Boston bent. Dit keer ging ik wel met de metro en ik had geen idee waar ik heen moest lopen. Probleem was dat ik gewoon midden in een dorp stond. Een winkelstraat, shopping mall, bankgebouwen en dus inderdaad de gebouwen van de universiteit. Een enorme campus verspreid over een groot gebied. Het had een bijzonder sfeer, misschien iets Harry Potter-igs. Er waren ook maar een handjevol studenten te bekennen vanwege de vakantie. Het waren niet de meest moderne gebouwen en binnenin stonden bepaalde projecten uitgestald. Zo stond de allereerste rekenmachine bijvoorbeeld in het science-center. Een kleine 1000 verschillende dieren opgezet in het gebouw van natural history. En ook heeft de campus een eigen stadion en roeivereniging.

Het bijzondere van Boston waren ook de mensen. Of het was de sfeer van kerst die er aanwezig was, maar iedereen was opmerkelijk beleefd. Ook de taxichauffeur die mij naar het vliegveld bracht vertelde voluit over zijn passie voor zijn 30230 hobby’s. De beste man was 72 en gebruikte geen medicatie. Vorig jaar sprong hij nog uit een vliegtuig en hij was nu bezig met communicatiewetenschappen. En de koffer in de achterbak, nee, die mocht ik er zelf beslist niet uithalen. Nadat ik een hartelijk wens voor het hele leven kreeg vertok ik weer naar de hoofdstad. Boston: Check!

En nu zitten we alweer in februari. Ben inmiddels over de helft met mijn stage en ga een andere fase in. Ik werd een paar week geleden gevraagd of ik me bij het F&B team wil aansluiten als restaurant manager. F&B bestaat uit het café, de bar, roomservice en de vergaderzalen met de bijbehorende catering. Het is een mooie switch om nu operationeel te gaan werken en meer met de gasten in contact te komen.

Foto’s van de celebrities
https://picasaweb.google.com/101604959817839342343/CelebsAtWhiteHouse?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJLCufC4hfqxIg&feat=directlink

Foto’s van Boston
https://picasaweb.google.com/101604959817839342343/Boston?authuser=0&authkey=Gv1sRgCO7P0PGZrbzdjgE&feat=directlink